Ludwik Krasucki był złapany i aresztowany w pociągu, został poddany torturom, po czym umieszczono go w obozie Sztutchow, jako polskiego więźnia politycznego. W obozie był zatrudniony jako hydraulik i traktowany tak, jak traktowano innych Polaków. Cały czas ukrywał swoje żydostwo i uważał, że wcale jego los nie jest zły, gdyż zdawał sobie sprawę, że jako Żyd mógłby być traktowany dużo gorzej. Cały czas przeklinał los, że urodził się jako żydowski chłopiec w Polsce, a nie na Wyspach Wielkanocnych, które zobaczył w atlasie znalezionym na terenie obozu, porzuconym przez holenderskich Żydów, którzy zostali w obozie Sztutchow zamordowani.

Urodzony 20 sierpnia 1925 r. w Warszawie w rodzinie laickiejLudwik Krasucki był bardzo zdolnym dzieckiem i dlatego ukończył gimnazjum 2 lata przed swoimi rówieśnikami. Po wybuchu II wojny światowej razem z ojcem opuścił Warszawę. Wkrótce, jego ojciec został aresztowany i zamordowany. Ludwik walczył w oddziałach partyzanckich w lasach na terenie Lubelszczyzny, ale bardzo chciał powrócić do Warszawy, gdyż myślał, że jego mama została w warszawskim getcie. Matce udało się jednak uciec z getta i pracowała jako nauczycielka francuskiego na wsi, w której stacjonowali partyzanci z batalionu Ludwika. Jego matce udało się przeżyć Holokaust. Ludwik Krasucki był złapany podczas ucieczki pociągiem i wywieziony do obozu Sztutchow. Przeżył marsz śmierci.